Kapat ışıkları!
Burası benim zihnimin en ücra köselerinden bir demet. Ve o demetin içinde solmuş papatyalar. Ölümün kokusunu al. 
Hangi ölüm bu kadar güzel kokar. Ve hangi koku sana ölümü hatırlatır.
Onlarda merak etmişti ölümü.
Şimdi ölüm olmuşken merakalarını giderebilmenin mutluluğu içindeler.
Oysa onlar da aşıklardı yaşamaya.
Hiç kimsenin umurlarında olmasa da bir köşede yaşarlardı kendi aralarında. 
TIPKI SENİN GİBİ!
Sen de aşık mısın yaşamaya yoksa merak ediyor musun ölmeyi?
Papatyalar en iyi kanıtı onlara bak!