bazenucmakisterim0

hatalar ve pişmanlıklar 

bazenucmakisterim0

sinirlenince ve üzülünce üşürüm, titrerim
          gerçekten üzülünecek şeylere değil ufak şeylere ağlarım
          kimseye ne olduğunu anlatmam
          gerginken acıkmam
          değersiz hissedince midem bulanır oradan kaçmak isterim
          çabuk sinirlenirim
          hep anlayış beklerim
          özne hep ben olmak isterim
          çabuk kırılırım ama çabuk affederim
          yaşamayı sevdiğim kadar da yok olmak isterim
          yalnız kalmayı sadece istediğim zaman severim
          bir şeylerden bıktığımda kendimi izole ederim
          çok ağlarım
          sarılmayı severim
          birisinin yanında ağlamayı sevmem
          bazen nedensizce sinirlenirim 
          üzgünken safe place dizilerimi izlerim
          çok hayal kurarım
          çok hayal kırıklığına uğrarım
          yargılanmaktan korkarım
          ne yaşarsam yaşayayım belli etmemeye çalışırım
          değer verdiğim kişilerin en ufak davranışı bile beni çok üzer
          yanında kendim gibiyim dediğim kimse yok
          sokakta gördüğüm her kediye kendi yavrummuş gibi davranırım
          insanların beni anlamayacağını düşündüğüm için kimseye içimde yaşadıklarım hakkında bir şey anlatmam
          inanılmaz derecede akademik kaygım var 
          insanların beni düşünmesi çok hoşuma gider
          loş ortamları ve kütüphaneleri severim
          asla istediğim gibi bir arkadaşa sahip olamayacakmış gibi hissediyorum
          asla istediğim kişi olmayacakmışım gibi hissediyorum 
          bazen ortadan kaybolmak istiyorum
          nazlanmayı çok severim
          bazen içimde durduk yere hiç sahip olmadığım şeylere karşı hiç geçmeyecek bir özlem oluşur
          annemi çok özlerim
          okumayı severim
          bazen de herkesten nefret ederim
          

bazenucmakisterim0

kimse gerçekten beni tanımıyor. bazen ben bile kendimi tanıyamıyorum. 
Reply

bazenucmakisterim0

aklıma gelenler bunlar.
Reply