Belki de daha fazla üstelememek gerekir bizi üzen şeyleri, daha sonra mutlu edebilir diye. Seni üzen her zaman üzer. Bu değişmeyecek. Seni mutlu eden ise; seni hep mutlu edecek. Bu hayattan öğrendiğim en acı şeyde buydu işte. Seni üzenin ne olursa olsun her zaman üzeceği. Acımasızca bir hançer saplandı kalbime, ben bunu öğrendiğimde. O hançeri çıkarmadım kalbimden sırf kan kaybından ölmeyeyeyim diye. Ama bunca acı şey yaşayıp, bunca acı şey öğrendikten sonra ölsem ne yazar, ölmesem ne yazar?...