ölmedim.
mutlu degilim.
oyle gorunuyor olabilirim ama asla degilim.
keske ölseydim.
su siktigimin binalari yuzunden melek olan insanlari gormek yerine,
annesiz babasiz kimsesiz kalip su berbat dunyaya yalniz baslayan cocuklari gormek yerine,
sesimi duyan var mi ikazlarini duymak yerine,
koskoca 11 sehirin emeklerin insanlarin yerle bir olusunu gormek yerine,
kucucuk cocugun ama benim yarin okulum var demesini hicbir seyin farkina varamayacagi yasta hayatinin kaymasini gormek yerine,
kimsenin onunu goremeyecegi zamanlara sahit olmak yerine,
baska bir sehirde insanlarin plakamiza bakip bize bakislarini gormek yerine,
ilahi gucun neden hep bizle ugrastigini sorgulamak yerine,
her gun yanindan gectigim binalarin yerinde hicbir sey olmamasini gormek yerine,
semsiye sokaktan kayisi heykelinin gorunmesine sahit olmak yerine,
o siktigimin kafeslerine benzeyen evlerde birbirini tanimayan insanlarin ust usteyken olmesine sahit olmak yerine,
dumduz olmus binanin molozun icinde hayatta kalip karin ve -10 derece sogugun etkisiyle can cekiserek olen insanlarin haberlerini olumlerinden sadece 1 saat kadar once yaymaya calismis olmak yerine,