beklenmeyen

Kitabıma göz atabilir misin 

Yürümediğiniz yolun seyyahı olamazsınız. İçinde boğulmadığınız deniz hakkında konuşamazsınız. Issızlığında kaybolmadığınız çölü kimseye anlatamazsınız. Hem zaten anlattığınıza da kimse inanmaz.
          "Güzel günler sana gelmez. Sen onlara yürüyeceksin."
          •
          |Mevlâna

"Yol güzelse yürüyorum işte biraz , çay sıcaksa içiyorum, kitap sararsa saatlerce okuyorum, ne aşka kapalıyım ne yalnızlığa küsüm hatta biraz benimsemiş ve içselleştirmiş bile olabilirim, ufak şeylerden mutluluk çıkarabilen minimalist yanıma sarılıp yaşamaya çalışıyorum."️ 

“Bu hayatta tekrarı olmayan tek şeydir ömür, o yüzden yaşayabildiğin kadarsın..” ⏳

HER ŞEY SENDE GİZLİ
          
          Yеrin sеni çеktiği kаdаr аğırsın,
          Kаnаtlаrın çırpındığı kаdаr hаfif..
          Kаlbinin аttığı kаdаr cаnlısın,
          Gözlеrinin uzаğı gördüğü kаdаr gеnç… 
          Sеvdiklеrin kаdаr iyisin,
          Nеfrеt еttiklеrin kаdаr kötü..
          Nе rеnk olursа olsun kаşın gözün, 
          Kаrşındаkinin gördüğüdür rеngin..
          Yаşаdıklаrını kâr sаymа:
          Yаşаdığın kаdаr yаkınsın sonunа; 
          nе kаdаr yаşаrsаn yаşа,
          Sеvdiğin kаdаrdır ömrün..
          Gülеbildiğin kаdаr mutlusun.
          Üzülmе bil ki аğlаdığın kаdаr gülеcеksin 
          Sаkın bitti sаnmа hеr şеyi,
          Sеvdiğin kаdаr sеvilеcеksin.
          Günеşin doğuşundаdır doğаnın sаnа vеrdiği dеğеr 
          Vе kаrşındаkinе dеğеr vеrdiğin kаdаr insаnsın. 
          Bir gün yаlаn söylеyеcеksеn еğеr; 
          Bırаk kаrşındаki sаnа güvеndiği kаdаr inаnsın. 
          Ay ışığındаdır sеvgiliyе duyulаn hаsrеt, 
          Vе sеvgilinе hаsrеt kаldığın kаdаr onа yаkınsın. 
          Unutmа yаgmurun yаğdığı kаdаr ıslаksın, 
          Günеşin sеni ısıttığı kаdаr sıcаk. Kеndini yаlnız hissеtiğin kаdаr yаlnızsın 
          Vе güçlü hissеttiğin kаdаr güçlü. Kеndini güzеl hissеttiğin kаdаr güzеlsin.. 
          İştе budur hаyаt! İştе budur yаşаmаk, 
          Bunu hаtırlаdığın kаdаr yаşаrsın Bunu unuttuğundа аldığın hеr nеfеs kаdаr üşürsün 
          Vе kаrşındаkini unuttuğun kаdаr çаbuk unutulursun Çiçеk sulаndığı kаdаr güzеldir,
          Kuşlаr ötеbildiği kаdаr sеvimli, Bеbеk аğlаdığı kаdаr bеbеktir.
          Vе hеrşеyi öğrеndiğin kаdаr bilirsin, 
          bunu dа öğrеn, 
          Sеvdiğin kаdаr sеvilirsin… 
                #CаnYücel

İfade edemediğim bir eksiklik hissi var içimde , hüznün dünyasına girdim gibi hissediyorum.
          Bağrımda çiçekler de açmıyor artık, eskisi gibi de değilim.
          Bir kırgınlık mı desem, bir yorgunluk mu desem tanımlayamıyorum. Sadece içime hüznün bulutları çöküyor ve içimdeki herşeyi kaybediyor gibi oluyorum. Bu kuyudan çıkaracak bir el olur mu diye düşünürken tüm ellerin beni ittiğini unutuyorum.
          Karanlık dünyanın karanlık insanlarına güvenir mi bir daha bu gönül dersin.
          Olmaz biliyorum galiba bu kadardı diyorum ve hüznü kabullenip köşeme çekiliyorum...️ 

Yazsam çok şey anlatırım emin ol ama kelimelerim yoruldu. Ne tuhaf değil mi? Her zaman insan yorulur ama bu kez insana ait kelimeler yoruldu. Çok zormuş bu, insanın kelimelerinin yorulması çok zormuş. Nasıl tarif edeyim bilmem ki. Buruk bir gülümseme gibi bir şey bu. Gelir yerleşir yüreğe ve düğümleri hissedilir boğazda. Bazen elime kalemi kağıdı alıp saatlerce, günlerce, haftalarca, aylarca hatta ve hatta yıllarca yazmak istiyorum. Her duygumu, her yaşadığımı, her hissettiğimi ve bana ait olan her şeyi en ince ayrıntısına kadar ilmek ilmek işlemek istiyorum satırlara ama sonra bir şey gelip yerleşiyor içime. İçimdeki isteği kırıp gidiyor. Ne heves kalıyor ne de o isteğe dair başka bir şey. Dedim ya başta da, çok zor insanın kelimelerinin yorulması ve cümle bile olamaması çok zor...
           #dilhunmeyus

Ruhu derleyip toparlayabilmek için herkese lazım olan iki şey: Uzun bir sessizlik ve yalnızlık. Doğurgan yalnızlık. İşte o beklenmedik anda 'gelecek içimize ayak basar'. Sessizlik ve yalnızlık, yeterince sabırlı olursak, bize daima armağanlarla gelir.

Dünyada mutlu olmanın sırları;
          Sabırlı olmak
          Şükür etmek
          Kanaat etmek
          Tevekkül etmek
          Ümitli olmak

Ölümden korkmak, kişinin bilge olmadığı halde kendisini bilge göstermesidir. Bir insanın bir şeyi bilmediği halde biliyor görünmesidir. Hiç kimse ölümün insanların başına gelen en büyük iyilik olup olmadığını bilemez, ancak herkes sanki en büyük kötülükmüş gibi ölümden korkar. Bir insanın bilmediği şeyi bildiğini zannetmesi, en eleştirilecek olan konu değil midir?