𝑚𝑎𝑣𝑖ꫂ❁

umarım paramparça kırıklardan inşa edebildiğimde çok geç olmaz. 

ne demek bütün suçu sevgi görmemiş olmaya atıyorsun? iyi de herkes sevgi görecek diye bir şart yok ortada. kimsesizlikten mi? iyi de herkes kimsesiz değil mi senin gibi? sen daha çok olduğunu savunuyorsun yine, gitsene bir yetim yurduna sen. ölen bir kedi başında mı ağlıyorsun? ne zaman bu kadar yufka yüreğe dönmüşsün görmeyeli seni. çiçek mi yetiştiriyorsun camın kenarında? hadi güldürme beni, sen sevgi veremezsin çiçeğe, çiçekler ölürler. niye mi? e belli zaten, sevgi görmedin ve bildiklerin kitaplarda ki kadar, bu seni ne kadar idare edecek ki? o çiçek yaşadığı vakit yaşa bari, öldüğünde de öl. bir şeyin vebali kalmasın en azından ruhunun sırtında taşıdığın yükte. öl artık demiştim ya, çiçek yaşadığı kadar yaşa diyorum şimdi. o çiçeği ölülere veriyorlar, sen de mi öldün? bilmiyor muydun? yapma be, yemişler seni fena. bir de yanına gidince gülümse karanfil çiçeğine, o hiç ölü gülümsemesi görmemiştir. öp bir de, dudakların değsin yapraklarına belki ölümün ölüme değer de yaşam getirir. 

biraz dinlenmek gerek, niye uyuyamıyorsun? tüm kemiklerin kırık gibi mi hissediyorsun? bir de ruhuna baksana, paramparça kırmışlar oraları. göğüs kafesinde sancı mı var? nefes alıyor olmanın verdiği sancıdır o.  ne demek elinde keskin bir bıçak var? bıraksana onu, niye tutuyorsun kalbinin üzerine. ölüm öyle gelmez insana, aptallık ediyorsun kimse kalbinden bıçaklayamaz kendisini, çok acır. deli cesaretin mi var? kalbinin üzerine kanıyor. öpsene kendi kalbinin üstünü, çok acıyormuş ya orası. ne demek herkese yaptığın iyiliği kendine gelince elinin tersiyle itiyorsun, en büyük acımasızlığın olmalı bu. sancıyorsun sanki, birini mi anımsadı yine kafan? ah, güldürme beni yine, o acımasız değildi bile. ağır mı? acısıdır o. taşı biraz daha n'olcak? kanlar mı çoğalmış? ölürsün inşallah diyeyim, zira kıvranıyorsun acıyla. onu mu özledin? iyi de kim o? kim sana iyi davrandı senden çok? halisülasyon mu kurdun kafanın içinde? kafayı yiyorsun sanki, ölsene artık. 

nasıl da dizlerin yara bere içinde, hangi acı düşürdü de dizlerini parçalara böldü? ruhunda da var mı paramparça yaralar? insanlara niçin sarılıyor aciz kolların? kimse sarmadı seni diye mi? yara bere parmak uçların niçin başkalarının gözyaşlarına uzanıyor? kimse seninkilere uzanmadı diye mi? yoksa seni ağlarken görmediler mi? niçin herkesin yanında olmaya çalışıyorsun sen? seni öldüren acıda kıvranıyorken kimse biraz durmadı diye mi? ne hacet ısrarın birilerinin sana yapmadıklarını birilerine yapmak? iyi biri mi olmak yegâne amacın? birilerine yetişmek için çabalarken kendinden yitiyorsun. kalbinin yerini hatırlıyor musun? üzerinde ki kesiğe de irislerini veçheliyor musun hiç? canın sahiden mi acıyor? güldürme beni, kimin acımıyor? neyle senin derdin? hayat mı? insanlar mı? olanlar mı? yazgı mı? kül kokuyorsun, genzin yanmıyor mu? kafanın içinde okyanuslar varmış, kafanın içinde idam sehpası varmış, kafanın içinde uçurumlar varmış, kafanın içinde ölüm varmış. ölümlerin toprağından artemisler çıkmış, görebiliyorum; birazdan da sana seyir eder mavi kelebeklerin veçhesi. bilakis, bir sonra ki kimsesiz ölü sensin. kanat çırpıyorlar kafanın içinde yaşamaya başlayan mavi kelebekler, kanatlarından öpsene onların. kanatlarında derin yaralar var görebiliyorum. öp de onlara çiçekler bahşetsin, vaat etsin hüzünün çiçeklerini. göz kapakların mı ağrıyor?

-günleri belirsiz defterimden-

acizlik özlemi*

ben felsefe okumak, birileri dedi diye değil, kendine ait bir etik anlayışıyla yaşamak; evlenmek ama evlat edinmek, canım istediğince gülümseyebilmek, ağladığımda sorgusuz birilerine sarılmak, birilerine örnek olacağım diye, mükemmel olacağım diye kendimi harcamak yerine kusurlarımla baş edebilmek, ben istediğimi istediğimce dillendirebilmek, ben yargılanmamak, ben sevilmek, ben kendimi sevebilmek istiyorum. iyiliği birileri bana öğretti diye değil, içimde var diye yapabilmek istiyorum. ben birilerinin omuzlarına sorumluluk yüklemek istemiyorum. birileri bana byun değil, baekhyun desin istiyorum. ben unutmamak, unutulmamak, silinmemek, kalmak, gitmemek istiyorum. öldüğümde birilerinin aklında bir, iki gün değil; on beş dakika değil, bir ömür kalmak istiyorum. kalp kırmaktan kaçınmak istiyorum. bir doktor için bir kadavra değil, bir hayat kurtaran olmak istiyorum. iyi bir insan olmak istiyorum.