N'

Ben seni muhtaçlıkla sevmiyorum ki, ben seni hürriyetim gibi seviyorum. Bugüne kadar ettiğim dualara amin der gibi, umutla, inanarak! Ben kaybedeceğimi bildiğim savaşlara bile bile girecek kadar cesaretle seviyorum seni, vatanım gibi seviyorum, bir avuç toprağıyla yetindiğim, sürgünüm, sılam… Bu yüzden beni kaybetmekten korkma. Bu aşk benim gölgem bastığım yerde ayak izim, dokunduğum yerde ki parmak izim. Eğer olur da bir gün aramıza yıllar, yollar, insanlar girerse bizden geriye sadece bu izler kalacak

Bir girdaptan kaçıyorum . Boğuk cümleler ve kesik nefeslerin , anlatılamaz olanı anlatmamaya yemin etmiş sakinlik yine vücudumda. Evet.. Kasıklarımdan mideme gerginlik yumru gibi vuruyor. Ve akıl almaz irademi yine bir akılsızlıkla alt ediyor.

"..sonra şehirler girecek aramıza , mevsimler , aylar ve hatta yıllar. Konuşacak birkaç kelimemiz olur mu ? Hala anlar mıyız birbirimizi gözlerimizden ? Eski hevesim kalır mı mesela benim ? Bugün ki gibi nefes almak ister miyim , nefes almak isteyecek güce sahip olur muyum ? Sanmıyorum. Asla silinmeyecek o keskin cümlede noktayım. Yeni bir başlangıcı mı ifade ediyorum , yoksa sonsuza kadar bittim mi? Bilmiyorum. Bilmediklerimle bildiklerim arasında ki o ince çizgide sınanıyorum."

"Her bir pencere camının ardında her daim yazgının beklediğini , her bir kapının bir yaşantıya açıldığını hissettim"
          s.z

"Sözcükler insanı anlamaya ve anlatmaya yetmez çoğu zaman. Çoğu zaman , yaşamlarımızdaki gerçekleri ifade etmeye yarar ve bir de düşlerimizi , duygularımızı anlamaya ve anlatmaya ; sözcüklerin yetersiz ya da yorgun düştüğü durumlarda onun yerini davranışlarımız almaz mı? Yan yana yürümek , koşmak ya da bilmediğimiz yollarda yürümek hiç anlamlı gelmiyor mu sana ? Bu yolculuğa kendimle başladım , seninle devam ettim ve seninle bitiriyorum. Yazmaya başladığımda bendim , bitirdiğimde sen. Başlangıç ve son birleşti. Bir noktadayım başlangıçta sonra bir çizgi , seninle buluştuğum o noktadan sonra bir çember çizmeye başlamıştık. Ben , senin noktandan , sen benim noktamdan yürüdün."
          

Sonra içime ve hatta dışıma kapandım. Küsmek gibi bir şey. Bir çeşit gölge fesleğeni. Bir çeşit olmayan hayat. Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Epey göçebe yaşadım. Bir yığın insan tanıdım. Ama epey yalnızdım.