Fırtına çıkmış ve feci yağmur yağıyor canımıniçi. Seni unutmaya daha dün karar vermişken her şeyin bu kadar seni hatırlatması hiç adil değil.
Dışarı çıktım ve gözlerimi kapattım. Saniyeler içerisinde sırılsıklam oldum. Bir kez daha, çıkma hastalanırsın, demedin. Ağladım. İçimde ne var ne yok haykırdım gök gürlerken. Dün senin için bir daha ağlamamaya söz vermiştim. Neyse ki kimse yağmur damlalarından ayırt edemedi. Yokluğun artık dayanılmaz oldu canımıniçi. Ben tükenmek üzereyim. Seni unutmak istiyorum çünkü kangren oldum ve yüreğimi kesmezsem, bu acı beni bitirecek. Çok yoruldum. Omuzlarım morardı artık bu yükü taşımaktan. Bir buçuk yıl oldu yüreğim çürümeye başlayalı ve artık ciğerlerime bile ulaştı. Ağlıyorum canımıniçi. Karar verdim, bundan sonra yalnızca yağmur yağdığında dökeceğim göz yaşlarımı. Tavanıma anlatmayacağım yokluğunu.