Herkese merhaba ve iyi akşamlar. Uzun bir süredir buralarda yoktum, size bir açıklama borçluyum biliyorum. Aslında zamanım yoktu 10. Sınıf öğrencisiyim ve derslerime biraz ağırlık verdiğim için bir yerlerden kısmam gerekiyordu. O bir yerde bir süreliğine burası oldu. Ama kendimi affettirmek için çok güzel bir haberle geldim uzun zamandır okumadığın birisiyle, çok özlediğiniz birisiyle, çok özlediğiniz bir hikayeyle geldim.
İzmirli adlı hikayemin sıradaki bölümünden küçük bir alıntı paylaşacağım. En kısa zaman da da bölümü paylaşmayı düşünüyorum. 404kmden de en en en kısa zamanda böyle bir şey yapacağım neyse sizi daha fazla merak ettirmeyeyim.
Alıntı umarım hoşunuza gider. Hepinizi seviyorum.
"Ah ne zormuş bitsin demek
Hala severken seni
Dudaklarını öpmemek
Bir yabancı gibi
Bilirsin ayrılık konusunda
İyi değiliz ikimiz de
Bir kıvılcım yeterdi her zaman
Koşup geri dönmemize"
Sakalları mı uzamış onun?
"Değmesin ellerimiz
Buluşmasın bu gözler
Yine erir gideriz
Unutulur yeminler
Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk kokan dudakların
Karşısında direnmeyi de"
Saçları da uzamış sanki.
"Biz hiç beceremedik
Sevmeyi de terk etmeyi de
Aşk dolu mısraların
Karşısında direnmeyi de"
'Ay sanane kızım. Unutma ki o seni en zor anında yalnız bıraktı. Yelkenleri suya indirme.' dedim içimden. Bir tarafım ona çok kızgınken, bir tarafımın onu çok özlediğini şuan fark ediyordum.
