Matmazel_D
Kendimden emin bir sesle konuştum.
" Öyle." Bir anda iki elini tekerlekli sandalyemin kenarlarına koyup kendine çekti.
Refleksle eline tutunmuştum.
"Ne yapıyorsun-" diye cırlayacakken yüzlerimizin arasında çok az bir mesafe olduğunu fark edip durdum.
" Yazdıklarını şimdi de söylesene küçük hanım." Diye fısıldadı gözlerime bakıp.
Nefesi burnundan al Müge.
Götünden değil!
" Seni seviyorum İtfaiye hortumu bey." Dedim.
Arkasında durmayacağım şeyi yazmazdım.https://www.wattpad.com/story/401649033?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Matmazel_D