Dinleyin kralım. Siz hep o yumuşak yastıklara yaslandınız ve gerçekleri hiç görmediniz. Siz kölelerinizin hayallerinden hiç haberdar olmadınız. Ve ben, kralım; sizin tahtınıza cevher katmak için bu zemindeyim. Kardinalin kırmızı perdeleriyle körelmiş gözlerinizi açmak için erimiş altının sürmesini çekeceğim. Gerçeklerle yüzleşin ve acı çekin diye. Karşınızda soyuncağım gerçek ihtirasla kalbiniz fokurdasın diye. Dudağınıza dokunacağım her kahrolası yalanı farkedesiniz diye, kokumdan paylaşacağım doğayla iç içe olabilmeniz için.

Siz kralım... Doğaya aşık bir kölenin hayalleriyle tekrar kör olacaksınız. Onun teninde yanıp ağlayacaksınız.

Palmiye yapraklarına pençenizi gömüp, bu kölenin önünde diz çökeceksiniz.

Bir kadın nedir göreceksiniz...