Hayallerini içindeki karanlığının en ücra köşesinde satırladığın oldu mu?          

Peki gerçekleşmeyeceğini bildiğin halde hayallerinle mutlu oldun mu? Masalların imkansızlarıyla büyüdük ama hikayelerin gerçekliğiyle yaşıyoruz. Masallarda ve hikayelerde hep iyiler kazanıyorsa,herkesten sakındığımız hayallerimiz neden kaybediyordu? Masallarımızda, hikayelerimizde ve hayallerimizdeki kötü karakter kimdi? Ya asıl sorun yaşantının kim tarafından anlatılması mıydı?
 Hadi!Karanlığa gel.Burası ıssız, sessiz ve huzurlu.Tamda ruhumuz gibi.
 Ben kim miyim?
 Ben karanlığımda gölgeme dahi güvenmeyen,hislerini ruhundan saklayan, karanlığın en aydınlık olan tarafıyla aydınlığın en karanlık olan tarafın arasındaki arafım. Ben kitabımdaki sayfaların arasında kaybolan, kitabın ilk ve son sayfasında yerini alamayan bir kitap ayracıyım. Ben başı ve sonu olmayan bir hikayeyim.O halde ben sonsuz bir hayalim...