Boşa mı kürek çekiyorum dicem ama kürek çekmeye gücüm bile kalmamış gibiyim. Destek hissedememek, yaptıklarının değerini yaşayamamak insana çok koyuyo. Bi şeylere ümitle başlıyorum ama hep sonu hüzünle bitiyor. Hiçbir alanda gelişememek mi benim kaderim yoksa bu sadece 20 yılın bana yaşattığı ders mi? Bazen kendimi özgüvenli hissederken çoğu zamanım o mutlululu öldürmekle geçiyor. Her şey o kadar rutinki hayatımda uçup gitsem bi ley kaybederim korkusu bile yok artık. Yaşamadıklarım elbet var ama zaten olmayacaksa amaç ne? Olması için ne yapmam gerek kestiremiyorum bile. Bazen konulucak konum bile olmuyor. Ee bu haftan nasıl geçti denilince sadece sessiz kalmak artık bana iyi gelmiyor. Hayatımda farklılık istesemde bunun için adım atan tarafta değilim. Yastığına sarılıp uyumak gözyaşlarını arkaya itmek bi yere kadar tabi. Farklı hayatım olabilir miydi acaba?
