Oysa tüm zamanımı, hatta bin fazlasını, bu kadarı da yetmez; dünyada ne çok zaman varsa hepsini senin için, seni düşünmek, sende nefes alıp vermek uğruna harcamanın derdindeyim.
"Evet, seni seviyorum budala! Tıpkı denizin, kendi dibindeki bir çakıl taşını sevmesi gibi... Evet, işte sevgim seni böyle kaplıyor! Ve Tanrı izin verirse, senin yanında bu kez ben çakıl taşı olacağım..."
''Palto giymeye bile üşenirken, bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben? İçinde bulunduğum durumu, kimseye anlatamam. Sen de anlamazsın. Ben bile anlamıyorum ki, başkasına nasıl anlatırım?"