İyi geceler (:
Ansızın gelen bir ilhamla, çok alakasız bir yerde sizinle Taehyung'un çocukluğundan kalma tatsız bir anıyı paylaşma dürtüsü belirdi bu yüzden çok kısa, salt diyalogdan oluşma bir bölün yayımladım. Umuyorum ki bu küçük kıvılcım aleve dönüşür de devamı gelir, sizinle nihayet kurgunun geri kalanını paylaşabilirim... sorun da bu ya, kurgunun geri kalanın tasarımı zihnimde hazır. Yazıya dökmek öylesine zor, sırf bu çok uzun sürdüğünüz kurgu hala tamamlanmadı. Oysa tamamlansa değeceğine ve beğenecenize inanıyorum, çünkü ben de beğenmiştim. Senden, benden ve başkasından ne gördüysem kattım. İnsanlıktan kattım. Geriye ittiğimiz ve söz etmekten kaçındığımız o duygu ve düşüncelerimizden kattım. Çünkü ancak o zaman kendi derinime inebileceğim o kapı açılıyor, kendi içimi karıştırdıkça kendimi daha iyi tanıyorum ve yazdıklarım sayesinde insan olduğumu hatırlıyor, kendimi hayatta hissediyorum. Ancak yazmak ve yazma süreci bir o kadar da hayatımı ve kendimi hayatta hissetme algımı elimden alabiliyor, bazen tehlikeli oluyor. Yine de risk göze almak istiyorum.
Dengebelli bir dönem oldu dersiniz, ha?
Zamanla göreceğiz, ama inanıyorum ve umut besliyorum. Bir gün sizinle mfak'ın sonunu paylaşacağım ve birlikte okuyacağız. O zamana dek, kendinize çok dikkat edin ve akıl sağlığınıza sahip çıkın (: görüşmek dileğiyle, sevgili ve dertli okurlar♡
