Ağlıyorum bu aralar... En çokta kendime. Üzülüyorum halime. Ve yine ağlıyorum sebepsiz ve sessiz. Gözyaşlarım dudağıma süzülüyor. Acı bir tat, kekremsi bir kıvam. Tuzlu gözyaşlarım yok artık. Tuzluysa bile acı bir tat bırakıyor gözyaşlarım artık. Yakıyor ağzımı... Sen yoksun ya! Ne tadım ne de tuzum var. Senden kalan tek şey kareli gömleğin. Kokluyorum... İçime çekiyorum kokunu her seferinde. Anlam veremiyorum gözyaşlarım "sen" diye akmasına. Sindiremiyorum sensizliği. Alışabilir miyim? İşte onu hiç mi hiç bilmiyorum.