bienist
Burası benim mabedim. Terk edilmiş, köhne kaderine yenik düşmüş... Çığlıkları hunharca çıkan fakat sessizliği kollarının altında barındıran. Şairlerin bileklerindeki kanı akıttığı, yazarların mürekkebinin bulaştığı, hissiz bir mabed... Konuşursanız kendi sesinizi dahi duymazsınız. Çünkü ses bile duyulmaya muhtaç kalmıştır burada. Bu paradox silik ve kimsesizdir. Mısraları sustuğu için bu mabedin sahibi de sessizdir.
