adios

gittin taş atarak denizlerime

Uzaktan tanımaya kalktım seni, öyle bir hadsizlik vardı üzerimde
          Her parçana bir anlam verdim
          Sarışınlığında güneşi gördüğümü sandım
          Gözlerinde sessizlik öncesi fırtınayı
          Uzaklarından yakalarım sandım ruhunu, öyle bir hadsizlik vardı üzerimde
          Her parçana bir anlam verip bütününde aşk diye seslenmek istedim sana
          Bir girdap yuttu beni, gözlerinden
          Aşkımı ölü bir balık gibi kıyısına vurdu
          Uzaktan tanımaya kalktım seni, uzaklarından.
          

“Şimdi" ve "Burada" olmanın kederine karşı çıkmadım.
          Dünyada iki kapılı bir han gibi durmanın,
          buraya böyle gelmiş olmanın,
          geçene yol açmanın, 
          ki içinden rüzgar geçirmenin
          ne büyük güç istediğini anladım. 
          Durmanın en büyük sabır...

Senden benden bahsetmem lazım kim varsa umudun kaybeden 

“Birimiz yağmuru dansa kaldırsın,
          birimiz çocuk olsun yeniden.”

“Gözünüzde bir hiç olduğum için, artık hiç bir umudum kalmadığı için açık açık konuşuyorum; nereye baksam sizi görüyorum ve geri kalanı umursamıyorum. Sizi niçin seviyorum, nasıl seviyorum, bunu bilemiyorum. Biliyor musunuz, belki de güzel bile değilsiniz. Düşünün bir, yüzünüzün güzel olup olmadığının bile farkında değilim!”
          
          Kumarbaz, Fyodor Dostoyevski

Ben journal yapmaya başladım biliyor musun? Ve bir sonraki sayfamda Sherlock'a ait. Buluştuğumuzda getirin belki...

fiyakalı şeyler söylemeyi ben de isterdim
          fakat dağınık harelerin tarafından
          lafı caiz ise me'sur edilmiş bulunmaktayım

kopup yalnızlığımdan

“İnsanlar, hangi dünyaya kulak kesilmişse öbürüne sağır…”