fat

Duydum sağdan soldan vazgeçmişsin benden

Bugün nasılsın

Bunu okumayacaksın hatta görmeyeceksin bile. Belki hiç anlamayacaksın bu yazdığım yazı için gözyaşı dökmeyeceksindir belkide dökersin bilemiyorum. Ne olursa olsun birbirimizin yanında olacağımızı söylerdik ya sen bir başkası için kimseyle konuşmaz oldun. Kimse dediğime bakma bende bir zamanlar herşeyindim ama kimse olmuşum da haberim yokmuş her şeyindim ya hani ne ara "hiç kimsen" oldum bilmiyorum. Hatırlıyor musun? Senin her şeyini bir şeylere benzetirdim hatta ellerim titreye titreye yazdığım bir defter tutuyordum sana, hiç okumadığın. Eline vermeye bile cesaretimin olmadığı bir defter. O defterde her şeyim vardı, sen vardın. Fakat artık yoksun. Yok olduğunu söylemek o kadar acı verici ki bi bilsen. Gerçi bilsen ne yazar? Ben senin için bir hiç kimseyim. Ama sakın şunu unutma ben hiç kimsen olduysam bile bir zamanlar her seyindim ve sen her seyini harcadın.

Sana olan özlemim şu saatler daha çok artıyor

yavaş yavaş kaybediyorsun sonra, gidenler gidiyor sen de gidiyorsun. sokak lambası sönüyor, sen saati biliyorsun. ezberlemişsin. yeni limanlara yelken olmak istiyorsun ama içinde belkiler var. kapıyı kapatıp gitsen, ya bulamazsa ya gelirde bulamazsa var. aralık bırakamıyorsun. kalıyorsun öyle. vapurdasın, küllerin dökülmesin diye bakamıyorsun denize. bakarsın da aklına gelir, tutuşur kalırsın. biliyorsun. bazı şeylere mahcup oluyorsun, eğiyorsun kafanı, bakıyorsun yere, yürüyorsun. diyorsun ki, milimler kala ya kaybettiysem. nefes verişin, nefes alışıma. kasıklarıma doğru akan kanın hedefini biliyorsun.

bırakmayacağım derdin, ellerin hep avuç içimde olacak derdin, başın hep dizimde, adın göğsümde olacak. ne oldu o dediklerine? şimdi ellerim boş, başım kaldırımda. başım göğsünde değil, kaldırımda. senden sonra ellerimi bir yere koyamadım ben, ellerimi koyacak yer yoktu bulamadım. tutmak isteyen oldu, tutmadım. çünkü bilirdim zamanla herkesin bırakacağını. sen öğrettin bana. gitmez dediğin herkesin zaman gelecek gideceğini sen öğrettin. yine kendin ile baş başa kalacağımı sen öğrettin bana. bu yaşadığım şehir seni benden aldı. her sabah seninle aynı gökyüzüne bakıp uyanırdım, aynı havayı solardım, şimdi sen yoksun ve ben gökyüzüne bakamıyorum, nefes alamıyorum. yoksun işte. bakıyorum penceremden camına, içeride var birileri sen yoksun. gözlerim arıyor seni, yoksun. kapatıyorum gözlerimi derin bir nefes alıyorum, içimden yalan olsun diyorum, açıyorum. yok, yine yoksun. başkaları var gülüyorlar, mutlular kadın, seninle o evin içinde biz gülerdik. sonra sen gittin ben ağladım o evin içinde her bir duvarın beni dinledi, izledi. kapılarını yumrukladım, yerlere yığıldım. benim orada canımı bıraktığım yerde şimdi başkaları yaşıyor. benim öldüğüm yerde başkaları nefes alıyor. hayat denirmiş buna, hayat. yoksun işte, ve ben hâlâ bıraktığın yerdeyim, gelmeyecekmişsin öyle dediler, kalkayım.

Artık kimseden bir şey beklemiyorum, birinin dizinde uzanıp dinlenmek istemiyorum, birisinin beni anlamasını beklemiyorum, birisinin sarılınca geçeceğini düşünmüyorum, saçlarımın okşanmasını istemiyorum, gözyaşlarımı birisi silsin istemiyorum, ellerimden birisi tutsun istemiyorum. Bir şeylerin anlatınca çözüleceğine inanmıyorum, hoş buna hiç inanmamıştım. Çünkü ben birinin dizinde dinlenemeyecek kadar yorgunum, çünkü beni kimse anlamaz, çünkü ben sarılırsam bile üşürüm, çünkü benim saçlarım okşanmaz, çünkü ben gözyaşlarımı hep kendim sildim, çünkü benim ellerim yaralı, tutamam. Çünkü ben kendime bile anlatamadım. Bu bir vazgeçiş belki, bilmiyorum. Tek bildiğim artık hayata dair hiçbir beklentimin olmaması.  

O çiçekli yollar güneşli akşamlar dans eden ağaçlar hep yalandı. Manzaramın güzelliğinden bahsederken perdem hep kapalıydı. Ben hiç iyileşmedim. Yürüdüğüm yollar hep aynıydi ama ben gözlerimi kapatınca başka bir yere giderim sandım. Acılarımı görmezsem geçer sandım. Küçük bir kız çocuğu olup hayatımla oynadım. Bak,bunlar hiç yaşanmamış tamam mı? Babam her gece saçlarımı okşuyormuş. Ben şimdi çok güçlü olacağım dünyayı elimle kaldırdım bak. Akşam olmasın oyunlar bitmesin eve gitmeyeyim istedim. Oyun bitti ben güçsüzdüm ve babam hiç saçlarımı okşamadı.