🌒

Sigara gibiydi aşkın, bir yandan tat veriyor, diğer yandan kül oluyordu.

Güneş vuruyor darbelerini akan göz yaşlarıma. 
          Senin yerine o öpüyor sulu gözlerimden. 
          Yürüyorum, sonunun nereye çıkacağını bilmediğim yokuşlu sokaklarda. 
          Sağımda oynayan masum çocuklar, 
          Solumda ellerinde çayları ile oturan esnaf, 
          Önümde Galata, 
          Arkamda İstiklal Caddesi, 
          İçimde sen.

Öyle bir güldün ki,
          Papatyalar açtı en ummadık çöllerde.
          Ay doğdu pembe gökyüzüne,
          Lambalar yandı karanlık caddelerde.
          Aşık oluşunu seveyim, 
          Ne de güzel baktın öyle;
          Yedi kat yabancı birine.
          Kırlangıçlar kış uykusuna yattı,
          Yazın en orta yerinde.
          

"Öyle güzel unutmuşsun ki beni, hatırlatmaya kıyamadım..."
                                                       Cemal SÜREYA

Kandırılan çocuklar misali hiç bir şeyin farkında olmadan, heveslenmiştim oysa. 
          Bağlanmakla kalmayıp kenetlenmiştim ona. Kalbimi bedenimden söküp ellerine vermiştim. Geri almadım, ondan bu duygusuzluğum. Hiç gitmeyecekmiş gibi bakıyordu. Elimi, sanki hiç bırakmayacakmış gibi tutuyordu. Ya da ben her şeyi olmasını istediğim gibi düşününmüştüm. Hiç korkmadan yaklaştım ona. Hiç korkmadan teslim ettim bedenimi kollarına. Ve başımı, kuşkusuzca yasladım omzuna. Defalarca. Gençliğimi feda etmiştim uğruna. Şimdi de gecelerimi, uykularımı edeceğim. Her gece sırılsıklam olacak yastığım. Sonra güneş doğacak, ve yine hiç bir şey olmamış gibi gülümseyeceğim etrafımdakilere, içimdeki çığlıkları, kaosu görmezden gelip.  Her gece alabora olmama rağmen, gün ağarınca yine aynı tekneyle ilerlemeye devam edeceğim. Tükenecek içimdeki umut kırıntıları birer birer. Ve dumanla dolacak içim, kararacak ciğerlerim.
          23:22
          

Yine çöktü başak vakti, 
          Hep bu zamanlarda gelirsin zaten aklıma,
          Güneş'i öyle giderken görünce,
          Çekip gidişin çatar sulu gözlerimin önüne.
          Gözyaşlarımla ıslanmış şu satırları yazarken yanımda olan Ay'a değil de, 
          Üzerime doğmayan, beni terk eden Güneş'e imrendin sen.
          Ya sen gözlerime hiç gitmeyecekmiş gibi bakıyordun,
          Ya da ben veda bakışlarını göremeyecek kadar kördüm aşkımdan.
          Ve sen Galata'yı seyrederek gözlerine şiirler yazdığım adam,
          Ay gidene kadar gitme benden.
          Rukiye