Şu an çatının en uç kısmındayım. Kulağımda no1; "güzel bir gün ölmek için" diye fısıldiyor. Hayır aslında söylemiyor,haykırıyor. Ama anlayana. Ne kadar saçma değil mi? Birçoğumuz uçurumun kenarında oturup kulagimiza "güzel bir gün ölmek için" diye fısıldamaları dinliyoruz. Halbuki Sadece bir adım atsak her şey bitecek. Ama Hayir yapamıyoruz. Çünkü ölmekten korktugumuz için yaşıyoruz çoğumuz. Keşke bazı korkuları geride bırakabilsek. O zaman bir adım atmak daha kolay olacak.