bitkiselerva

berika, ölümün karanlığına karışma zamanı.
          	

sexreal

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
          Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mıKamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
          Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mıŞeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
          Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mıGûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
          Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mıGâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
          Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mıDeğildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
          Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mıFuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
          Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
          
          İYİ GECELER ☆!

sexreal

“Ne güzel şey hatırlamak seni:
          bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
          ve saçlarında
          vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının…
          İçimde ikinci bir insan gibidir
                                                           seni sevmek saadeti…”

bitkiselerva

şiddetle başlayan hazlar şiddetle son bulurlar. ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi. en tatlı bal bile tadıldıkça bıkkınlık verir. aynı tat isteği, iştahı köreltir. o yüzden ölçülü sev ki uzun sürsün sevgin. unutma, hedefe hızlı giden yavaş kadar geç varır.