Sen,
Sen diyorum ıssız gecelere anlatırken.
Yalnız onlar anlar ve yalnızca onlar dinler yüreğimdeki seni.
Yalnız onlar söyler bana gerçekleri,
Kırmadan, dökmeden.
Mesela rüzgârı,
kimsenin gerek kalmıyor hatırlatmasına,
yüzüme çarparcasına esiyorken yokluğun.
Sessizliği,
Seninle olmayacağını haykırırcasına söylerken,
Kimsenin bir daha gelmeyeceğini hatırlatmasına gerek kalmıyor.
Karanlığı,
Yaşadığımız gerçekleri gözlerim önüne sunarken,
kimsenin doğruları aydınlatmasına gerek kalmıyor.
Ve yağmuru,
ıssız gecelerin yağmuru,
senin gözyaşlarını anımsatırken,
Kimsenin beni bir kez daha ağlatmasına gerek kalmıyor.
