Münzevi.

Çok zor oluyor insanın her şeyi içine atması ve içinde debelenmesi.

Öyle bir şey ki.. Düşüncesi bile gözyaşlarına boğuyor beni. 

"Belki de anlatmaya çalıştın birilerine. Kim bilir? Anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsız olduğunu gördün."

Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.

Münzevi; İnsanlardan kaçan ve tek başına yaşamayı tercih eden. 

Yalnızlık
          
          Müziğin bile seni dinlemesidir.
          
          Yalnızlık
          
          İnsanın kendine mektup yazması Ve dönüp dönüp onu okuması
          
          Yalnızlığın da ötesidir.

"En iyi mutluluk hiç var olmamaktı..."

https://www.wattpad.com/story/289506888?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=blackcamomille&wp_originator=pBGj3INeBJZ%2BXk6tYyXlk4eOk0t1IPuXtVPVdzGVWKR%2F6DfZZPFu4SdxJBov4jO4EfheueKCCiPGHTmhc4IhUTxa74Xway8wSNdBwoX7jTYY6LlvwYGP6sv6IyuTGv8o

Aşk bir ağaç gibidir: Kendiliğinden yetişir, kökleriyle tüm benliğimizin derinliklerini sarar ve yıkıntı halindeki bir yürekte yeşermeye devam eder.

Tenezzül edip dinler mi beni
          Ve beni avutur mu gülümsemesiyle…