Hiçbir şey değişmiyor Ares. Geçici mutluluklarım, yaşama heveslerim, ölmek isteyip ölemeyişlerim hiç değişmiyor Ares. Ruhum bedenimi terk edeli çok olmuş yerini sahte ruhlarla doldurmaya çalışırken ben etrafımı yıkıma uğratmak da bir numara oldum artık. Acıyorum Ares. Hiç olmadığım ve olmayacağım kadar acıyorum. Bedenimdeki acı değil bahsettiğim onu hissetmeyeli kaç yıl oluyor. Ruhsuzluk acıtıyor canımı. İçimin bomboş oluşu, hak etmediklerimi üzüyor oluşum acıtıyor. Pes etmiş benliğime kalkacağına dair güvenmek, buna inanıyor olmak acıttı beni. Hemde hiç olmadığı kadar. Tutmadığım sözlerinle, sözlerimle veda ediyorum Ares. Kesilmiş bileklerimle tutunduğum son dalı kırmamla gidiyorum en çokta. Kırdıklarımı da götürüyorum, her biri zihnimin içinde daha fazla oynayıp beni tekrar bitirsin diye onları da götürüyorum. Elveda diyorum Ares. Hiç ait olamadığım hayata, hiç hissedemediğim mutluluğa ve hiç bitmeyecek acılara.. Elveda diyorum.