sırf bunu yazmak kendimi rahatlatmak için yazıyorum sizin için önemsiz daha doğrusu herkes için önemsiz hayat hep beni üzdü kırdı hayatımda sadece en az 10 kere mutluluktan gülmüşümdür gerisi hep yalan beni güldüren kendini biiliyor belkide ben onun sayesinde bunlara dayandım bana takma dedikçe bende hep boş verdim ama artık sabretmek gelmiyor içindem hep biriyle konuşup rahatlamak istiyorum ama benimle dertleşen bile yokki benim 10 yıllık arkadaşım bile beni terketti bende hala seviliyorum zannediyorum neden herkes bu kadar kötü belki ara veririm belki bir daha da uğramam buralara kitap yazmak benim neyime ki ilk başta mükemmeldi şimdi iese boktan gidiyor herşey yinede teşekkür ederim herkese beni üzen üzmeyen herkese teşekkür ederim