‘Yâr, bana düşmanım ol, gel!
Düşür beni koynuna, boğuver!
Bu garibin ömrü sensiz geçer mi?
Gel bana, zindanım ol, gel!
Kelepçeyi vur, zulüm ol, gel!
İnsan insanı böyle sever mi?
‘Görmeden seni nefesin değmeden yüzüme
Gitme sakın uyandırmadan beni
Bırakma ardında beni bir başıma
Sabahlar çok zor bana
Uyanmak bomboş odalarda
Sabahlar çok zor bana
Uyanmak bomboş odalarda
Sen varken yanımda herşey güzel
Bir tek sen tutunca elimden
Bırakma…’
‘Kocaman bir aşkın içinde kayboldum
Bulamam yolumu sen olmayınca
Yanımda kalsan, hep yanımda olsan
Gitmesen,dursan, öylece baksan bana
Söz versen sözünden hiç dönmesen
Ömrün boyunca hep beni sevsen.’
‘Her veda edişinde düşünürüm
Seni bir daha görememek var
Keşke kimsesiz kalsak her yerde biz olsak
Ama yine de seninleyken dünya bile dar
Yine seni düşünürken yağmur çiseledi
Nefesim ellerine hasret kalmış besbelli
Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer
Bu adam yalnızca sana boyun eğer
Küçük civcivim güzel kızım dünyam benim’
Bu sözleri farketmeden ben yazmış olabilirim. İçimdekileri bundan daha iyi anlatan sözler yazılamaz. Her bir cümle en içimden gibi.