Ben yazmaya hayatımın hangi döneminde başladım tam olarak bilmiyorum. Kendimi boşlukta hissettiğim zamanlardı. Kendime tahammül edememenin bir kaçış yoluydu yazmak. Kendimden öteye ulaşma arzusu ve kendi içime doğru yaptığım bir yolculuk. Yazmak geçmişle bağlı olduğunda mümkündür ancak. İlhamını hep geçmişten alır. İnsanın kendi hatalarıyla yüzleşmesi, içinde yaşadığı çelişkiler, yarım kalmışlık hissi... Yazmak bu duygulardan kurtulmak için insanın kendini daha özgür hissettiği bir dünyadır. Görmeden de bilebilir, gitmeden de varabilir, dokunmadan da hissedebilirsin eğer hayal kurmayı biliyorsan. Düş artı zaman sonunda gerçektir, diye okumuştum bir kitapta. Hayal etmeyi ve sabretmeyi bilirsen zaman içinde gerçek haline dönüşüyordu olmasını istediğin her şey ve bir yandan da geleceğe kalmanın, unutulmamanın adıdır yazmak. Sabretmeyi bilenler hayallerinin gerçekleştiğini de görürler ve iyi bilirler..