i.

İçimde koca bir yıkım var, onarılmayacak kadar dağınığım. Uykularım kaçıyor, geceye sarılınca geçecek sanıyorum. Gözyaşlarıma anlamlar yüklemeye çalışsam bile, hiçbir anlamları yok. Kendimle kaldıkça düşüyorum ve kalkmak istemiyorum. Kendi enkazımın içinde kayboldum. Tarif edemediğim hisler var ve yalnızlık dostum oldu.

Ben gençliğimi kendi ellerimle ateşe verdim. Yaşamam gereken her şeyi en derininde yaşadım. Dipleri gördüm, ölümü de tattım. Kendi yaralarımı sarmaya bile mecalim olmadı. Sonra birileri çıkıp delisin dedi. İçimi bilmeden silip attılar. Başımı salladım sadece. Ölecek değiliz ya.
          
          [Alinti]

öylece oturarak yorulduk, bir tutam şevkat aramaktan, vefa yoksulluğundan, insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk. çok severek haddimizi aşıyoruz üstadım. ya yalnış zamanın insanlarıyız, ya da insanlık için yalnış bir zamandayız.

Biri var tum gunahlarin birlesimi kadar yasak aynı zamanda evrenin sonsuzlugu kadar uzak.

- Birini öldürebilecek bir insan değil. 
          + Nerden biliyorsun? 
          - Bir katil gibi bakmıyor. 
          + Bir katilin nasıl baktığını nerden biliyorsun? 
          - Her gece aynaya bakıyorum.

Take me to church 
          I'll worship like a dog at the shrine of your lies

ölüm çok iri bir sözcük değil bayım
          kasımpatıları kadar ölüm kokuyorum biliyorum'

Kalbin ferahlasın müphem. Benim aksime çok yol al. Ayağına taş değmesin, izin silinmesin. Hiç ağrın olmasın, dişlerini sıkma hiç. Dizlerini de dövme sakın. Kalbini sakla ve bugünü de atlat. Yetinme, nefes almak yetmez. Ellerini sev, yüzünü kapatma. Bir rafa kaldırma kendini, bir cümleye sığınma. Bütün harfleri kucakla. Hiç susma, yaşa.

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da. Hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. Bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte, yani yürekte. Meselâ bir barikatta dövüşerek, meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken, meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu? Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da. Hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. Seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir. Ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak, yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden? Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da. Hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Seni senden calmislar, ne derin yalnizlik