louise

111★

"Bu da bir dünya ha! Buna da bir dünya diyorlar ha! Sonra da niçin, kalbin korku ile burkuluyor ve niçin anlaşılmaz bir acı, bütün yaşama hamlelerini kesiyor diye hâlâ soruyor musun? Tanrı, insanı canlı tabiat içinde yaşasın diye yarattığı hâlde, seni duman ve leş kokuları içinde hayvan iskeletleri ve ölü kemikleri çevreliyor!
            Fırla, kaç! Geniş aleme çık!"

☆

“Ah, yıldızlı yıldızlı gece! Bu nasıl ölmeyi istediğimdir.”

i see the look in your eye 
          and i'm biting my tongue

Karanlık göklerde aysın,
          Kurak ovalarda çaysın,
          Bir tek inandığım şeysin,
          Uzattım sana elimi.

Yıldızlar üzerinizde yanana kadar, ay gümüş bir kabuk olana kadar; başka aşk yok, başka aşk olmasın.

“Onu ne kadar seviyorum... İşte benim yanımda... Elleri bana dokunuyor, adımlarında en küçük bir tereddüt bile olmadan bana geliyor, benim evime, benim yatağıma geliyor... Bundan daha harikulade ne olabilir? Nasıl sabrediyorum, nasıl oluyor da hemen boynuna sarılıp yüzünü, gözünü ağlayarak, teşekkür ederek öpmüyorum? Hayatımın bundan sonraki kısmını düşünmek bile beni korkutuyor... Şu saadet karşısında duyduğum korku... Onu bir an evvel kollarımın arasında tutmak... Yahut sadece yüzüne bakmak, uzun uzun ellerini okşamak ve artık beraber, her zaman için beraber olduğumuzu bilerek karşı karşıya oturmak... Bu artık bir hakikattir, halbuki ben şimdiye kadar bunu tahayyül etmekten bile çekiniyordum.”

louise, i'll love you 'til i'm dead

Ve ay,
          karanlık başlığının altında,
          her gece gelir gökyüzüne,
          kırmızı aç ağzıyla
          yara izlerini emmek için.