bloodyhag
selam,
gerçekten uzun zaman oldu. yazmaktan o kadar uzaklaşmışım ki şu an nasıl giriş yapacağımı bile kestiremiyorum. hâlâ bu yazıyı okuyacak birileri var mıdır yoksa çoktan bu sitenin hayalet kullanıcılarından birisi mi oldum bilemiyorum. lakin sorun değil 1 kişi bile okuyacaksa bu açıklamayı yapacağım çünkü yarım bıraktığım hikâyeler ve ansızın buradan toz olmam hakkında özür borçlu olduğum birileri var. bu uygulamayı ilk indirdiğimde sadece 13 yasında defterlere öylesine hikâyeler yazan ve bir roman tamamlama hayali kuran birisiydim. buraya çok fazla şey yazıp sildim, kendimi geliştirmek için çok fazla fırsatım oldu ama asıl bir dönüm noktasından bahsedersem 16 yaşındayken okumaya başladığım Dostoyevski benim için en iyi rehberdi. neden bilmiyorum ama daha önce hayatımda onun gibi yazan bir yazarla karşılaşmamıştım. artık kafamdaki roman algısının değiştiğini hissediyordum, hedefim onun gibi yazabilmekti, en azından onun kadar iyi olma yolunda yürümek istiyordum. ve inandığım bir sey varsa da hayatımda her şey yolundayken ve mutluyken bunu yapamayacağımdı. bu çok saçma geliyor olabilir ama en az bir Dostoyevski kitabını anlayarak okuyanların beni anlayacağından eminim.
Beyazlekeokuycusu276
@bloodyhag Selam benim bu platformda ilk okuduğum kitap senin kitabındı ve son derece zevk alıyodum.O zamanlar 9 cu sınıftım ve ilk okuduğum kitabın texting olduğunu bile anlamamıştim ( bir anonim olsam)shshsdhfshdfxshfdxsh neyse işte şimdi fazla texting okumuyorum ve o kitap çok komikti cidden umarım iyi bir geri dönüş yaparsın çünki bu platformanın artık yüzünü güldürecek yazarlara ihtiyacı var
bloodyhag
sonra bir an geldi ve kendime bunu yapmak istemediğimi fark ettim. kafa olarak kendimi düzeltmem ve normal bir insan gibi yaşamam gerekiyordu. aniden yazı yazmayı bıraktım, onca karakteri, onca hikâyeyi yarım bırakarak kendi kabuğuma çekildim. eğer bunu bir an da yapmasaydım hiç yapamazdım. bu ne kadar geçerli olur bilmiyorum ama özür dilerim. özür diliyorum çünkü burada benim adımı, yüzümü, karakterimi bilmeden sadece yazdıklarımı okuyarak bana mesajlar atan, yanımda olanlar vardı. iyi yazdığımı söyleyenler vardı ve bu beni o sıralar gülümseten tek seydi. size minnettarım çünkü bana boşa kürek çekmediğimi gösteriyordunuz, doğum günlerimi sevmem, kutlamam ama burada bana kutlama mesajları atan vardı ve buna karşılık tek kelime etmeden ortadan kayboldum. bencillik ettim, çoğu şeyi yarım bıraktım. üzgünüm, samimi olarak üzgünüm. bugün buraya bu mesajı atıyorum çünkü yazma tutkumu hiçbir zaman kaybetmedim, bu benim öncelerden beri kendime verdiğim bir söz, değer, anlam birçok şey… 16 yaşındayken bunu yönetemiyordum ama 19 yaşındayken bu dengeyi sağlayabileceğime inanıyorum çünkü çok şey değişti. kafamda kağıda dökemediğim çok şey birikti ve artık zamanı geldi.
-hag
