bloombenolcam

Yarın olmasaydı, eksik kalmasaydık.

bloombenolcam

Yine canım sigara istiyor ve fark ettim ki sadece seni anımsadığımda bu kadar canım yanıyor, fark ettim ki sadece seni anımsadığımda bu kadar sigara içesim geliyor, fark ettim ki dibine kadar batmamın sebebi her zaman sensin. Benim canımı her zaman en çok yakansın ama aynı zamanda en çok saranda sendin. Artık yoksun ama hala canımı yakıyorsun ama bu sefer sarmıyorsun beni.

catnoir1905

@ bloombenolcam  sonra alışkanlık oluyor. Onun yokluğuna alışıyorsun, onsuzluğa alışıyorsun ama yinede elin uzanıyor o sigara dalına. Ama artık bir fark oluyor oda canının eskisi kadar yanmadığı oluyor ona rağmen kalbine söz dinletemiyorsun her seferinde yine ve yine içiyorsun o sigarayı. Çünkü o sigarayı her içeriğinde o tekrardan geliyor aklına
Reply

bloombenolcam

Kan bağı her şey değildir bilirim. Abimin gidişi daha doğrusu hiç gelmeyişi öz babamdan daha çok yaktı canımı. Benim için çabalamayışı öz babamın çabalamayışından daha çok yaktı canımı. O sadece abim değildi çünkü aynı zamanda babamdı. O gittiğinde içimdeki kız çocuğu öldü. Bunun yeni yeni farkına varmam çok garip ama şimdi anlıyorum. Eskiden cıvıl cıvıldım, pembeyi de severdim... Sonra gitti ve benim içimdeki kız çocuğu babasını kaybetmiş gibiydi. Neşesi kaybolmuştu eskiden olan tebessümleri yoktu artık. Gülerken bile kendini zorluyordu artık. Gülümsemeleri az ve buruktu. Oysa sadece çaba göstersin istemişti... Son konuşmayı yaparken bile 'belki bu son olmaz çabalar, abim beni anlar' diyordum içimden. Olmadı. Abiş diye seslenirdim ona, her ne kadar 'abiş ne kızım' diyip kızsa da öyle sesleniyordum çünkü benim için çok özeldi. Eskiden şirinlik yapardım ona... içimdeki kız çocuğu öldü ve benim hayatım tamamen siyaha büründü. Nefret ettim kendimden ama ondan edemedim hiçbir zaman. Bunu kabul etmek çok zordu ama evet. Bunu birine söylesem büyük ihtimalle safsın derdi bana. Saf kalmayı isterdim. Saftım biliyorum inandım çoğu şeye. Aslında inanmadım da sadece inanmaya ihtiyacım vardı babamın yarattığı boşluğu doldurmaya. Keşke gözüm hiç açılmasaydı diyorum bazen. Keşke gerçek yüzünü görmeseydim. Çünkü biliyorum ki birine ne kadar değer verirsen onun ihaneti canını o kadar yakar. O benim canımı en çok yakan ama aynı zamanda en çok sarandı. O siyahtı ben beyazdım. Onunlayken gri olacağımı hiç düşünmedim, çünkü abim buna değerdi. O gitti ve ben boşlukta kaldım. Çıkamıyorum.

bloombenolcam

Hala canımı yakıyorsun ama tek fark; artık sarmıyorsun...
Reply

bloombenolcam

Ne zaman unutacağım seni?
Reply

bloombenolcam

Kalemi iyi olan yazarlar ölüm sahnesi yazmayabilir mi acep istek değil ihtiyaç (ağlamaktan helak oldum başım ağrıyo)

catnoir1905

@ bloombenolcam  ya teşekkür ederim ❤️ şimdi tam oturdu kafamda
Reply

bloombenolcam

Demek istediğim bu
Reply

bloombenolcam

Birincisi senin kalemin gayet iyi İkincisi ise her ağlatan yazarın iyi bir kalemi var demiyorum ama yazarın iyi kalemi olan yazarın satırlarında gerçekten ayrı bir mahvoluyorsun yani büyük ihtimalle bahsettiğim kitabı okumadan anlayamazsın çünkü her satırı dolu doluydu ve ben o bölümü yazmadan önce bile kaleminin iyi olduğunu biliyordum ama o bölümlerde bile çok ayrıydı ya kalemi çok güzeldi
Reply