@blue_rabbit18
Naging malaking parte ka ng buhay ko sa ilang taon. Dito umikot ang mundo ko, nakalimutan ko nang pahalagahan ang realidad ng buhay. Kaya ngayon, magpapaalam ako rito. Kailangan ko nang bitawan para makausad ako. Ako naman muna. Ako na.
Ayaw ko na. Feel ko INC ako sa ilang subjects ngayon. Sure ako nasa 50+ na missing requirements ko ngayon. Mentally tired na ako mag-aral at napapagod na rin ako sa expectations na dapat mataas grades ko ganito-ganiyan. Bahala na ma-INC, dapat di na ako tumuloy sa 2nd sem ehhhh.
Nandito na naman ako umiiyak academically. Wala nga akong nagagawa sa acads pero yan naman ang bumabagabag sa akin lagi. Haggard na ako dahil ditooooo
Kahit di na sila magtiwala sa akin, basta payagan lang nila akong lumipat. Ito na yung una at huling beses kong ipaglalaban yung gusto ko- yung gusto ko naman. Yung pipiliin ko dapat ay sa alam kong worth it yung paghihirap ko at hindi yung everything is for compliance. I was late, but it's never too late and it's better than never at all.
Mula noon at hanggang ngayon, ikaw ang naging takbuhan ko. Lalo na pag gusto kong makalimot sa reyalidad ng buhay.
Malapit na mag-end ang 2nd sem this school year, I'll be in 3rd year soon. But, I still can't see myself loving the program I am with.
Hanggang kailan ko susundin yung gusto nila para sa akin? Kailan ko susundin yung gusto ko naman?
Hindi ko ba pagsisisihan na hindi ko pinili yung gusto ko talaga? Hindi ko na ba talaga ipaglalaban yung gusto ko sa umpisa pa lang?
Grado na ba talaga ang basehan? Don lang ako hindi nakapasok, pero bakit parang wala ka ng tiwala na kaya ko?
Hindi bale, darating ang araw na makikita mong paninindigan ko at kinaya ko ang pinili ko.
Ang sakit. Sa pangalawang pagkakataon, yung gusto kong program hindi ko na naman nakuha. Tama pa ba o tama na?
Yung mga taong pinagkatiwalaan ko, sila pa yung gagawa ng hindi maganda. Pinili ko na lang manahimik pero bumabalik sa isip ko yung mga nangyari. Pilit ko mang kalimutan, binabalik-balikan ako ng nakaraan.
Maraming beses nang nangyari sa akin na gusto kong mag-share ng problema sa isang tao kaya lang naiisip ko na may mga sariling problema rin silang dinadala. Higit sa lahat hindi ko gustong maging pabigat at maging alalahanin pa nila. Mas pinipili ko na lang na manahik at sarilihin lahat.
