-

@sunnfairyy dünyanın eeenn güzel bebeği 

her şey şaka gibi ilerliyor 

panomu çok özlemişim, hayatımda hiçbir şey yolunda gitmiyor, buraya bile bir şeyler yazamayacak kadar kötü ve uğramayacak kadar dolu, bir umut cumadan sonra taşların yerine oturmasını diliyorum ama o güne kadar ne yapacağımı kara kara düşünüyorum 

beni zayıf noktalarımdan yakalayanları illa bende zayıf noktalarından mı vurmalıyım? 
          
          bana hissettirdiğinin iki katını ona hissettilebilirim ama sarfettiğim kelimelerden sonra onu üzmenin beni iyi hissettirmeyeceğini biliyorum ama hiçbir şey yapmazsam da sadece ben kırılıyorum

dünya çok acayip bir yer, sadece yarım saat vapura koşturan insanları izlemek bile bu dünyanın sadece bir koşuşturmacadan ibaret olduğunu gösteriyor, herkes koşuyor, herkes nefes almadan bir yerlere yetişmeye çalışıyor
          
          ben çok yoruldum bu koşuşturmacadan 'daha dur yolun başındasın yahu' desem de kendime bu kadar kısa sürede zihnimi bu kadar yoran şeylerle uğraşmak tükendiğimi hissettiriyor bana, ve biraz nefeslenmek bile geride kalacağım hissini hissettirdiği için vazgeçiyorum bundan da, 
          
          kiminle yarışıyorum bilmiyorum, kime yenik düşünüyorum durduğumda(?) bundan da haberim yok, tıpkı bilmediğim birçok şeyi yapmaya çalıştığım gibi... 

yok olmayı dilerdim

talan edilmemiş, ayak basılmamış bir yerde kendimi bulmak isterdim fakat insan gürültüsü arasında kayboldum ben  

kendimle o kadar büyük bir savaş içimdeyim ki... dün farkettim bunu, arkadaşıma anlattığım şeyi sanki kendime anlatmaya çalışıyorum, ona olan şeyleri anlatırken ve sonra her şey iyi olacak derken aslında karşımdaki kendime kabul ettirmeye çalışıyorum
          
          kendimi kendime açıklamaya çalışıyorum, neden olmadı kelimesini kendime anlatmaya çalışıyorum ve kendim inanmıyorum, her şey benim elimde ama yapamıyorum, başarısızlığa tahammülüm neden yok anlayamıyorum böyle kendimi yıpratıyorum, her zaman en iyisi olamaz insan ama inanmıyor karşımdaki ben, ben kafayı yemek üzereyim

bilgisayarımdan ders videoları haricinde bir şeyler izlemeyi çok özlemişim, aylardır bilgisayarım her sabah 10da açılıyor akşam 9da kapanıyordu ve sadece ders içerikli şeylerle uğraşıyordum 
          
          üstümden tır kalkmış gibi hissediyorum, bir eğitim dönemi ancak bu kadar zor, stresli ve yıpratıcı olabilirdi ama öyle böyle atlattım. yarında dışarı çıkıp güzel bir yürüş yapacağım, final haftam 2 hafta sürdü ve bu süreçte burnumu bile dışarı çıkaramadım neyse yarın birazcık insanlar arasına karışayım da insan olduğumu hissedeyim

bitti bitti bitti!! güz dönemi tamamiyle bugün son finalimden sonra bitti
          
          masamdaki tüm notlarımı özenle kaldırdım bir daha görmemek üzere, panomdaki notlarımı da çıkardım yerine polaroid fotoğraflarımı astım, şimdi bilgisayarımı açtım ve cipsimle beraber bir şeyler izleyeceğim
          
          tek sorun şu an arkadaşlarımın finalleri devam ediyor, birazcık yalnız kaldım gibi oldu. mesajlarıma çok geç cevap veriyorlar hepsi haldır haldır ders çalışıyor, bende tek kişilik parti veriyorum gibi oldu :"( 
          
          olsun her şey bittiiiiii