➰İsmim çokta önemli değil. Kim olduğum da öyle. Beni zihninde nereye yerleştirirsen o kadarım.
➰Genellemeye uymam. Aykırıyım.
➰Ben hep o  kitabın 404. sayfasındaki umudum; o sayfada ki çocuksu hüzünüm. 
"Neden ben?" diye fısıldayarak sorduğunda sana:
"Sen sendin. Beni sen buldun."diyen de bendim. 
Denizin dibinde yaşarken beni en üstlere sen çektin; fakat vurgun yiyen yine bendim. 
 O kitabın 149. sayfasında"Bir sevenin vardır diye ölmene izin vermeyeceğim."diyen sendin bu kez. Keşke bunu söyleyeceğine beni sevseydin. 
Başka bir kitabın 91. sayfasında ki acıydım, tükenmişliktim. O satır umudumun kırıldığı yerdi hayata karşı. 
Diğerinin 415.  sayfasında paramparçaydım. Cam kırıkları misali. Orada ki çaresizlik, kaybediş ve sonsuzluk.
                          ***
➰Sanırım ben en çok sendim. Sadece kitaplarda senden bir parça arıyordum...