Sonsuzluğa giden tek sesimsin. 
Dualar gibi değil de tutmayan bedduam gibisin.
Gündüzler halt etmiş, senle geçen geceler varken.
Sayfanın değil defterin sonuna geldik zaten.birde murekkebim bitti. Aslında defter dediğim bedenim, murekkep dediğim ruhum oluyor. Bedenim de takât kalmadı. Ruhumda da bedenime isleyebileceğim tek damla huzur, sevinç ve güzellik kalmadı. Ben bu deftere şiir yazmadım ki. O kadar değersiz mi sanıyorsun bu bedenle birlikte sürünen ruhumu. Seni yazdım. Ama öyle kelimelerle değil. Kelimeler için ayrılmış satırlarım zaten tek tek doluyor. Seni her yere yazamam. Seni bedenime yazdım. Kemiklerime kazıdım yüzünü. Etime kokunu işledim. Tenini tenime. Alyuvarlarima kadar her zerremde her zerrene sahibim. Bunlari yaparken canım yanmadi ama artık yanıyor. Düşünemedim sarhoşken bayıltan kokunu nefesimle birlikte içime çektim, teninin tenime degmeyecegini. Bir şey daha var resmini göz kapaklarımın arkasına çizdim. canım seni ne zaman görmek isterse gözlerimi yumuyorum. Uyurken de seni görüyorum, öldükten sonra da görmeyi arzuluyorum