Rabia

yaralarıma üfledi dudakları
          

anladım ki biz birbirimizi mahvetmeyi bile sevdik.

bir ruh, diğer ruhun bedeliydi.

ve kaburgalarımda dikiş izleri.
          kemikten iğne geçmiyor, sevgilim.

sormadım, neden sonumuz geldi böyle?

kendi ruhumdan verdim, senin tamamlanman için.

bakma gözlerimden akan yaşlara.

yokluğun bana ölüm olmuşken.

ben her şeye rağmen, sana bir adım bile yaklaşamadım.

kimse bilmedi, seni hep sakladım