"Böyle kesip atacağın ya da küçümseyeceğin bir geçmişim olduğunu sanmıyorum," dediğinde kapıyı açan elim duraksadı ve refleks olarak onun yüzüne dönüp baktığımda önünde durduğumuz sokak lambasının ışığı sağ profilini aydınlatıyordu. Yüzündeki benlerinde gezinen bakışlarım kahverengi gözlerine tutundu.
"Geçmişini küçümsemedim Han," dedim, gözlerinin içine bakarak. "Geçmiş, küçümsenecek bir şey değildir. Geçmiş hiçbir zaman geçmez, sen geçti sanırsın." Dudaklarım kıvrıldı, oysaki canım acıyordu. "Geçmiş, bir yangındır ya kül olursun ya da yangından bir şekilde sıyrılır, gecenin göğsüne kıvrılırsın. Kendi kendini ninnilerle uyutursun." Çenemi havaya kaldırdım. "Birine geçmişi yüzünden de acıyamazsın. Acıdın mı? İşte o zaman alevler sana da bulaşır, acıdığın kişi gecenin koynunda külleriyle ısınan birine dönüşür belki de seni yakan o olur, onun geçmişi değil."
İTİBAR UĞRUNA 2.BÖLÜM "KATLİAM" dan bi alıntı bırakıyorum. Bölümü yayımladım okumak isteyenler için:
https://www.wattpad.com/1256196581?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_published&wp_page=create_on_publish&wp_uname=boynunayaslabeni