e

öfkeye, kine düşmeden
          vuracağım kasap gibi,
          musa ve kaya misali
          fışkıracağım gözünden,
          
          su versin diye sahra'ma,
          acıların özsuyunu.
          benim arzum umut oldu
          senin tuzlu gözyaşında
          
          yelken açacak bir gemi,
          ve tatlı hıçkırman bir de
          sarhoş edecek kalbimde
          gümleyerek davul gibi!
          
          çatlak ses değil miyim ben
          o tanrısal senfonide,
          doymak bilmez ironi'yle
          beni saran ve kemiren?
          
          odur sesimde yaygara!
          odur kanım, kara zehir!
          tekinsiz aynayım, görür
          cadoloz kendini orda!
          
          hem bıçağım hem de yara!
          hem yanağım hem de tokat!
          hem kurbanım hem de cellat!
          ezen ve ezilen çarkta!
          
          kalbimin vampiriyim ben,
          -büyük yalnızlardan biri,
          sonsuz gülmeye hükümlü
          artık gülümseyemeyen!

hiçbir şeyin önemi yok
          bir yatakta debelenmekten başka
          ucuz hayaller ve bir birayla
          yapraklar ölürken ve atlar ölürken
          ve ev sahipleri koridorlarda dikmiş gözlerini bakarken;
          canlıdır müziği, çekilmiş perdelerin,
          sinek sürüleri
          ve patlamalar sonsuzunda
          son insanın mağarası;
          hiçbir şeyin önemi yok sızdıran lavabodan başka,
          boş şişeden, keyiften,
          kıstırılmış, bıçaklanmış ve traş edilmiş gençlikten başka,
          kendisine sözcükler öğretilip,
          ölsün diye
          arkası yastıkla desteklenmiş
          gençlikten başka.

bazıları hiç delirmez
          ben, bazen koltuğun arkasında
          3-4 gün boyunca yattığım olur
          orada bulurlar beni
          melaikeymiş derler
          sonra gırtlağımdan aşağı
          şarap döküp
          göğsümü ovarlar
          yağ serperler üzerime
          sonra kükreyerek kalkarım
          atıp tutar, köpürürüm
          onlara ve evrene küfreder
          bahçeye kadar kovalarım
          sonra kendimi çok iyi hisseder
          tost ve yumurtanın başına otururum
          bir şarkı mırıldanıp
          aniden
          pembe besili bir balina gibi
          sevimli olurum
          bazıları hiç delirmez
          ne korkunç hayat sürüyorlardır
          tanrı bilir

ben seni severim sevmesine de toplum buna hazır değil
          nükleer denemeler kyoto sözleşmesi küresel ısınma falan
          belki sen çok küçüksün belki benim ruhum ölü
          biraz nietzsche biraz kant kafan karışmış belki
          parliamanet'i de bozdular tutunacak dalımız mı kaldı
          pavyonda tanıdığım bilge bir pezevenk vardı
          kötü kitaplar okumak kötü yaşamak gibidir derdi
          iyi kitaplar okudum bir boka yaramadı
          
          ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum
          durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar
          sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız
          işin yoksa çiçek al, saç tara, parfüm sık
          küsmesi, barışması, ayılması, bayılması
          hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması
          meyhanede tanıdığım gerzek bir filozof vardı
          güzel kadınlar insanın ömrünü uzatır derdi
          bir sürü güzel kadın girdi hayatıma
          hepsi ağzıma sıçtı

aysel git başımdan ben sana göre değilim
          ölümüm birden olacak seziyorum
          hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
          aysel git başımdan istemiyorum
          benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
          dağıtır gecelerim sarışınlığını
          uykularımı uyusan nasıl korkarsın
          hiçbir dakikamı yaşayamazsın
          aysel git başımdan ben sana göre değilim
          benim için kirletme aydınlığını
          hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
          
          ıslığımı denesen hemen düşürürsün
          gözlerim hızlandırır tenhalığını
          yanlış şehirlere götürür trenlerim
          ya ölmek ustalığını kazanırsın
          ya korku biriktirmek yetisini
          acılarım iyice bol gelir sana
          sevincim bir türlü tutmaz sevincini
          aysel git başımdan ben sana göre değilim ümitsizliğimi olsun anlasana
          hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim 
          
          sevindiğim anda sen üzülürsün
          sonbahar uğultusu duymamışsın ki
          içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
          uzak yalnızlık limanlarına
          aykırı bir yolcuyum dünya geniş 
          büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
          çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
          sakın başka bir şey getirme aklına
          aysel git başımdan ben sana göre değilim ölümüm birden olacak seziyorum 
          hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
          aysel git başımdan seni seviyorum

bu manyetik alanda boğulmam senin yüzünden
          bu zincirleri sen vurdun ellerime
          sen getirdin bunca karanlıkları
          al şunu mum yak
          korkuyorum
          bir taş aldım attım denize
          günahlarımdan kurtuldum
          alfabenin yirmisekizinci harfindeyim
          öteye gidemem
          itme beni
          
          benim de bir insan tarafım vardı
          bakma böyle kötü olduğuma
          benim de dileklerim vardı
          benim de bir beklediğim vardı yaşamaktan
          yeter artık vurma yüzüme çirkinliğimi
          her gün bir kadın ağlar benim yüzümde
          büyük dertler için benim ellerim
          anlamıyor musun
          sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
          ben sevilmediğimden böyle çirkinim
          
          bütün kötü yerlerde ben korkarım
          biliyorum
          bir hayvan leşiyim öleli kırk gün olmuş
          fabrika bacalarında bir kara dumanım
          zehirim akrep kuyruklarında
          kötüyüm sevemediğin kadar
          öyle fenayım
          kapanmış bıçak yaralarında
          bu pis çöp tenekelerinde unut beni
          unut artık
          bayat bir ekmek gibi
          çürümüş bir elma gibi