Sıla

Hayatımdaki herkese çok kırgınım. Şımarık biri olduğumu düşüp beni o kadar kırdılar ki. Ama bunun farkında değiller ve beni kırmaya devam ediyorlar. Ne yapacağımı bilmiyorum. 

Bugün de anladık şarkıları her şeyden çok sevmemiz gerektiğini. 

Bugün bir melek doğdu ama onun güzel gülüşünü, bakışını, hayatını yok yere elinden aldılar.  İstediğiniz gibi sokakta gezince çok fazla yaralanabiliyormuşsunuz. Her zaman kalbimde olacaksın melek, seni çok seviyorum iyi ki doğdun.

Güneş geceyi sevmedi diye ay doğmayı bırakmaz biliyorum küçükken öğrendim bunu, ama ben güneşi sevmediğim için gecemi aydınlatmasını engelledim. Şimdi güneş gitmeye kalktı, ya bir daha aydınlanmazsa dünyam. Kim için yaşayacağım? Ne için yaşayacağım? Güneşe bile güvenmemek gerek bazen seni son bir kez görmeden gidiyor öyle işte. Sevmem dediğin kişiyi herkesten çok severmişsin öyle dendi bana, değer bilmek gerekiyormuş bazen, şimdi güneş birden bire beni görmeden gidince de saatlerce ağlarım. Güneşin gittiği zaman gecenin karanlığında görmediğin birçok yük seni buluyormuş, güneş o yüzden aydınlatmak istemiş insanı, en sevdiğin insanı, en sevdiğin yeteneğini ve en sevdiğin duygularını kaybetme diye hep senin yanında olmuş. Meğer ki güneş biliyormuş o gittiğinde dünyan hep karanlık olacak. Şimdi kulaklığımı alıp karanlıkta oturabilirmişim. 

Yoktan sebepler, beni benden alıyor :) Anlayacağınız tek fark beni benden alması.

Uyusakta geçmiyormuş

Beni çok ağlatıp gülebilen insanlar. Hiç mi düşünmüyorsunuz ya? 

Eski şarkılar hep sonradan keşfediliyor. Bana kalsaydı keşke o da. Şimdi herkes biliyor seni. 

Kafamda kentsel dönüşümler aga

Tek başıma çabalıyorum.