clemenza

Nefes almak çok zor.Varoluş ve yokoluş arasındaki ince çizgide sıkışmış benliğim

Can yakan aşktan ziyade takıntı fikrimce..veya sevilmeye duyulan açlık.Benim durumumda hangisi benim sorunum emin değilim fakat boğulmaya başladığımı hissediyorum.Sürekli senin hakkında düşünmek, ufacık bilgilerle noktaları birleştirmeye çalışmak sanki bu saatten sonra bir önemi varmış gibi…Canımı acıtıyorsun.Keşke seninle hiç tanışmasaydım dediğimde kastettiğim şey sana olan aşkımın bana çektirdikleriydi.İnci,çok yoruldum biliyor musun?Sürekli boş kürek çekmekten, sevilmek istediğimde ilk sana koşmaktan çok yoruldum.Zira sen yaralarıma merhem değilsin aksine izlerini tenimin derinliklerine daha çok kazıyorsun.
          
          Yanımdaki dedin.Ayrılalı 6 ay oldu ve sen bu süreçte bir başkasına mı koştun?Hem de bana bir zamanlar ortaokuldan arkadaşım diye anlattığın benim sevmediğim o kişiyle?Sen ona bizden bir kere bile bahsetmedin…
          
          Bencilsin demiştim zamanında sana.Bunu söylerken dahi kendi sözlerime inanarak söylememiştim,öfke patlamasıdır diye düşündüm.Fakat gerçekten bencilsin biliyor musun?İki insanın sevgisiyle aynı anda oynayacak kadar bencilsin.Bu o kadar mide bulandırıcı ki seni ne kadar özlersem özleyeyim artık seni istemiyorum.Sana aşık da değilim zira kalbimi bu denli kırmanın haddi hesabı yok ve beni incitmene yeteri kadar izin verdim.Şimdi ise avuçlarımda kalan bir avuç öfke ve kırgınlık, sevgi kırıntılarını hissetmiyorum dahi..
          

Gelişi güzel bir yaz akşamı.Yalnızca geçmişimi sorguluyorum.İnsanın bazen yalnızca ardına bakmadan kaçmayı istemesi yetmiyor, varlığını silmek istiyor.Geçmişim sürekli yakamdan yakalıyor beni bence mutlu anlarımı.Yorgunum,fakat yaşamak demek bu değil midir zaten?

Yılı yarıladık bile.Zaman resmen toz olup rüzgara karışıyor.Bu Haziran’ın bitmesini dört gözle bekliyorum.Başarmak zorundasın.Yüzmeye kararlı olduğun bu deniz de, hiç çabalamamışsın gibi boğulamazsın.Lütfen,pes etme.

Sahte aşklar ve aptal aşıklar

Eylül ve Ekim üzerimden geçti,Kasım her zamankinden kat ve kat daha sisli geçecek gibi görünüyor.Yılın yitmesine son 2 ay var.

Yıldızsız berrak bir gece..

Temmuz çoktan kapıdan içeri geçti,hiçbir şey temmuz gibi hissettirmezken bu senenin bitmesine beş ay kaldığına inanamıyorum.

Mide bulandırıcı bir Mayıs akşamı.Son günlerde kemiklerimin soğuktan üşüdüğünü hissediyorum.Evet,Mayıs ayındayız.Çok tanıdık geldi bu bana,sen de anladın mı bir şeyler?
          Konuşmak istemiyorum pek.Her şey o kadar histerik ki son günlerde gülmek ile ağlamak arasında sıkışıyorum.Böyle anlarda zihnime fısıldadığım tek şey ne kadar deli olduğum.Aptalsın sen,bundan fazlası değil.

Uzun aralar…Kalemimle barışık değilim bundan dolayı da ne yazıyorum düşüncelerimi ne de onları dinliyorum.Her şey dağınık ve bulanık.Sık sık gökyüzüne veya ayak uçlarıma bakıyorum ki hayal ettiğim yerlerde hissedebileyim kendimi.Bugünleri zihnime iyi kazıyorum ki geçmişte yaptığım gibi hataya düşüp hatrımda dahi tutmaya özen göstermediğim o değerli anıları bugün kaybetmeyeyim.
          Büyüdüğünü hissediyorum küçük kuş.Özgürlüğün adına her gün daha fazla kanat çırpıyorsun.Zihninden kaçmak adına her türlü yolu deniyorsun ki hoş,son günlerde biraz fazla yoğunsun ve zaman epey hızlı geçiyor.Önümüzdeki seneler adına biraz gerginim.Hazır mıyım değil miyim bilmiyorum.İnsanlardan kaçmadan onlardan saklanmanın yolunu keşfettim.Tabii bu yöntem yalnızca yüz yüze görüştüklerimde işe yarıyor.
          ‘Yaraların’ arttı ve yaz geliyor.İçimden bir ses fark edilmeyeceklerini ve bir problem olmayacağını söylüyor,içimdeki sesi dinleyeceğim.Son doya doya geçirebileceğim sene olması biraz üzüyor.Dinlenmek için yalnızca bir yılım vardı ve geçen senekinden daha yoğun bir maraton beni bekliyor.Pes etmeyeceğim,yaşamda katlandığım onca şey adına.Yaralı kuş olan çocukluğum adına…