buberkese
öyle çok güzel bir gülümsemesi yoktu.meleklere falan benzemezdi gülerken -hayvan gibi anırırdı -.zaten ota boka gülen biriydi.ama gülerken gerçekten samimiydi.bazen sahte gülüşler taşısa da.bazen insanlara sahte gülüşlerle cevap verirdi.çok konuşkan biri değildi etrafa sahte gülücükler dağıtırken gerçek olanları kendime saklardı.gülümsemesi hatta kahkahası değerliydi onun için.sadece değerini bilen insanlara verebileceği bir hazine.mesela kendini sürekli rezil ederdi kendi rezilliğine başkaları gülerken mutlaka oda gülerdi.sadece kendisine gülerken gerçekti gülüşleri.rezil olmayı sever bir havası vardı.hatta bazen kasıtlı olarak kendini rezil ettiğini düşünürdün o kadar çok rezil olurdu çünkü.pek sır saklayan bir insan değildi.bakmayın etrafının bu kadar kalabalık olduğuna aslında yalnızdı o.sahte dostlukları ve sahte mutlulukları vardı onun. espri anlayışı yoktu.espri falan yapamazdı.hiçbir şeyi iyi anlatamazdı.insanlarla hemen samimi olan birisi değildi.utangaç ve içine kapalı birisiydi.yazmak onun tek kurtuluş yoluydu.çok mal birisiydi aslında sadece insanların yanında kişilik değiştiriyordu.çok çabuk sinirlenen birisi değildi.ağlamazdı ama gözleri dolardı.kendinden çok başkalarını düşünürdü.bu kendine en büyük haksızlığıydı.kendini başkalarının gözünden anlatmayı severdi. İNAN UZUN BİR YAZI OLDU AMA O BUNDAN ÇOK DAHA FAZLASI. not: burada anlatılan o kendisi olur.