Bucky Perera

අවුරුදු ගානක් ආදරේ කරලා, ඒ අවුරුදු ගානටම ඇති තරම් දේවල් ඉවසගෙන ඉඳලා,තවත් අල්ලන් ඉන්න බැරිම තැනදි රිලේශන්ශිප් එකක් බ්‍රේකප් වෙන එක එච්චර දුක නොහිතෙන දෙයක් කියල හිතන් හිටියට ඒක එහෙම නෑ කියල අද දවසෙ පැය කීපයක් ඇතුලත මම තේරුම් ගත්තා..
          මං හිතන් හිටියෙ මම මේකට ලෑස්ති වෙලා හිටිය කියලා,මට දුක හිතෙන එකක් නෑ කියලා..ඒත් එක එහෙම නෑ.. ගෙව්න අවුරුදු 5කට මඟහැරීම්, නොසලකා හැරීම්, සියදහස් ගාණක් ඉවසලා,"අපේ" දේවල් කතා කරන් ගිය හැම වතාවකම බැණුම් කෝටියක් අහලා, මගේ ඔක්කෝම ප්‍රශ්න මං ම දරන් ඉදලා,දහස් වතාවක් රන්ඩු කරලා, ඒ ගතිගුන වෙනස් කරගන්නම් කියලා දහස් වතාවක් දිවුරලා,ආයෙ එ අනිත් පැත්තට ඒ වරදම කරන මනුස්සයව මම අද නිදහස් කලා.. මං හිතන් හිටියා කිසිම හැගීමක් දැනීමක් නැතිව,මල මිනියක් වගෙ ඉදපු මට මේක හරි ලේසි වෙයි කියලා.. බම්බුව තමයි..මට හුස්ම ගන්න බෑ..පපුව හිර වෙනව වගේ.. 
          එයාට තව එක අවස්ථාවක් දෙන්න කියල ඉල්ලද්දි, මගේ හිතත් එයාට තව චාන්ස් එකක් දෙන්න කියල නොකිව්වා නෙමෙයි.. මාවම රවට්ටගෙන තව වතාවකට ඉවසනව කියල නොහිතුනාම නෙමෙයි...ඒත් එකම කතාවක් දෙවතාවක් කියෙව්වට ඒකෙ අවසානය වෙනස් වෙන්නෙ නෑ.. 
          
          "මට නැති  උනේ මේ ලෝකෙ හොඳම මනුස්සයා කියල හිතෙන තරම් හොඳින් ඉන්න"  මෙච්චරයි මට කියාගන්න පුලුවන් උනේ අන්තිමට..❤ කමක් නෑ එයාට හැමදේම නැති වෙද්දි මං හිටියා..දැන් එයාට හැමදේම තියනවා...එයා හොඳින් ඉඳීවි..
          
          බැඳෙන තරමට රිදීම් වැඩියි දෙයියනේ මේ මොහොතටත් මම එයාට ආදරෙයි

hii.. කොහොමතෙ.. පරණ ෆෝන් එක තියෙද්දි නෝට්පෑඩ් එකෙ ගොඩ ගහන් ඉඳපු, බාගෙට ලියපු කෙටි කතා හතරක් පහක් පහුගිය දවසක හම්බුනා.. මට හිතුනා ඔන්නොහේ මේ එකක් දාන්න ඕනයි කියල. කැමති නන් කියවල බලන්නකො. කොටස් හතර පහක කතාවක් මේක.ලොකු එකක් නෙමෙයි

Thank you following me dear((:❤❤