Bazen nedensizce oluşan o ruhsuz gülümsemeleri bir kağıda döktüm, uçak yaptım, sana fırlattım. 
Yalnızlığın sadeliğine ve asilliğine siyah mürekkep döktüm, damlayan üç damla ile senin adını yazdım. 
Hayalimdeki martıların  sana uçmasını diledim. 
Sağımda duran defterimi,  senin gözlerinden bestelenen şiirlerle doldurdum.
 Hayal gemim içine bir sürü ruhsuz, ümitsiz insan yerleştirdim. Onları senin adana gönderiyorum.
 Rengarenk bir tablo çizdim. Üstünü siyahla karaladım.  Siyah sendin, rengarenk benim hayallerim.
  Bir aşkla bağlı olduğum müziğim kulak zarımı titretirken, müziklerde saklı olan anıları senle beraber yaşamayı arzu ettim. 
Bir dilek tuttum, sen ve ben var. 
Bir mum aldım, yaktım ve tuttum. 
Soğuk, karanlık gecede tek aydınlık olmamızı sağladım. 
Nefesimi tuttum. 1...2...3... 
Kocaman üfledim. Esmeyen gecede, bir esinti olduk insanlığa, beraber uçtuk. 
Aslında siyah sendin harflerim, kelimelerim, cümlelerim, kuyruk olmuş hayallerim, her defasında yenilenen düşüncelerim. 
Ben buyum, bir kitap. Sen busun, bir kitap. Biz buyuz, bir kitap.