biri bana demişti ki aşık olursun, üzülürsün fakat bu zamanla geçer. Daima böyle oldu ve yine böyle olacak. İnsanlar neden üzüleceğini bildiği halde yeniden birini sever ki ya da insanlar neden sevgilerine sahip çıkamazlar? Anlamıyorum, hiçbir zaman da anlamadım zaten. En çok korkanları anlamadım ben, uzaktan sevip sevgilerine sahip çıkamayanlara. Sevdiğinin elini tutmak, gözlerinin içine bakıp ta onu sevdiğini söylemek bu kadar zor olmamalıydı. Asıl anlamadığım konu ise insanları bu denli korkutan şeyler. İnsan bi konu yüzünden mi korkar yoksa insanı insan mıdır korkutan? İnsanı insan korkutur ne yazık ki, yerinde durulmayan sözler, yalanlar vb. şeyler. İnsanların içine o kadar işlemiş ki her şey gibi sevgiyi de bu kadar basitleştirmişler. Çok, çok yazık gerçekten. Bir insan nasıl olurda bu denli iğrenç şeyleri yaparken övünebilir, çirkin hareketleri kendilerine yakıştırabilir? Ve ben bu devrin sevgi anlayışın altında kaybolurken benim sevgim yüreğimde hep yaşayacaktır. Zira ben bu devrin insanı değilim, sevgim bu denli basit değil. 2137