ㅤㅤ ㅤ𖣂

Dikenleri anladım da.
            Senin çiçeklerin vardı, nasıl soldun da gittin?
            Fırtınam oldun, yıkıldım ben.
            Söyle, seni böyle mi kaybettim? 

Ne gün güneşe doymayı bilir.
            Ne de ben sana bakmayı.
            Uyutsun gece beni, sevmesem de.
            Sensiz hayaller kurmayı. 

Bul beni, kaybolmuşum.
            Gecem günüme karışmış, bir hoşum.
            Sanma ki sarhoşum.
            Ne var ne yoksa yıkıldı içimde, bomboşum. 

Ama yaşıyorum☹️

Dun cok daha kotuydum ya dedim cidden bayılıp gidiyorum

Dünden bugüne sağ cıka bilmem mucize

Gerçekleşmemesine rağmen hayallerinin peşinden koştuğun için. Kocaman bir boşluk oluşur. Tam kalbinin üzerinde Doldurmak istedikçe, içini acıtan, yüreğini sızlatan.Sonra yatağına girip, yorganı üzerine çekersin. "Vazgeçtim" dersin, "bugün herkesten ve her şeyden vazgeçtim". Bazen vazgeçersin. Biriktirdiğin bütün hayallerden tek tek vazgeçersin.

Bazen vazgeçersin. Herkesten ve her şeyden. Uzaklara gitmek istersin, başka yerlere kaçmak. Kimseyle konuşmak, kimseyi görmek istemezsin. Kurduğun hayallerden vazgeçersin. Ne başarmaya gücün kalır ne de oldurmaya. Bir iki defa kendini kandırır yeniden denersin, çok geçmeden anlarsın. Olmayacağını olduramayacağını Yorulursun.. Bir şeyleri beklemekten, "acaba değişir mi" diye sorgulamaktan. Bir mucize olsun diye inanmaktan yorulursun.Kendini suçlamaya başlarsın umut ettiğin için, emek verdiğin için.

Tamamlanmak ne demekti de biz yarım kalmışız gibi hissettik? Gittiysem nolmuş, azalır mı sandın sana olan sevgim. Gecenin üçü beşi ne fark eder seni yine de sevmem mi sandın. Müzik dinlerken, sözlerde seni bulmam mı sandın.Yolda yürürken sevdiğin her şeyde seni anımsamam mı sandın. Bile bile aldanmakta güzel demiş Ümit, sen her daim aldandığım değil misin sanki. Olsun her şey gibi bu da olur.

insanın kendini tanımaması. bak bu çaresizliğin son noktası. bir gece o yatağa giriyorsun. ağlıyorsun. yine bir şeylerde kendini suçluyorsun. kendi sesini kısıyorsun. ağlıyorsun. bakıyorsun saate. gecenin üçü dördü. siliyorsun gözyaşlarını. bir yara daha açıyorsun kendine. eski yaralarını kanatıyorsun. kendini tanımıyorsun. kendini kendin öldürüyorsun. aynaya karşı kimsin sen diyorsun. cevap yok. bak bu çaresizliğin son noktası.

iyimiyim kötümüyüm, zalim miyim vefalı miyim, beyaz miyim siyah miyim onuda bilmem. ben bazen hiç bir şey bilmem, her gün tek gezerim, hiç kimsenin olmadığı zamanlarda giderim parka, herkesin uyuduğu saatlerdir dostum.bunuda neden yazdim bilmem ki ama öylesine içimi dökmeyi severim neyse tatli rüyalar tabii uyuya biliyosanız.

nereye aitim, evim neresi, ne hissederim, ne severim, en sevdiğim renk nedir, en sevdiğim yemek hangisidir kendim hakkinda küçücük bir şey bile bilmem. hiç bir yere, hiç kimseye ait hissetmem, kalbimi açamam, hangi kitabı severim, en sevdiğim şarkı hangisidir bunuda bilmem. kendim hakkinda ne düşünürüm, gelecekte hayalim nedir, hedefim nedir hiç düşünmedim.

Ranzadan düşen kadavralar, dua mı sayılıyor palavralar?

Perde açıldı, başrolü kaptım, reçetem yazıldı, jübilemi yaptım’
            Gerçeği görünce gözlerim aktı, çocukluğum hep tek basamaklı’

Ay gökten düşer, sen düşme, onlardan olma’
            Ölüm bile ölür, sen ölme, onlarla doğma’

Al yüreğim senin olsun’
            Yüreğim bende kalırsa yaşayamam’

Yanıyor evim seni çok özledim tamam’
            Nefret ediyorum kendimden o zaman’
            Biliyorum eskisi gibi olamaz artık hiçbir zaman’

Yanıyor evim aklıma düştüğün an’
            Nefret ediyorum senden o zaman’
            Biliyorum eskisi gibi olamaz artık hiçbir zaman’