bir duygu fahişesiydim.

yüzüme taktığım en hüzünlü ifadeyle yolda durmuş duygu satıyordum ama kimse
almıyordu. ben bundan ibarettim işte. çocukken yaptığım gibi. beş dakika ilgi için bir yerlerimi incitirdim.
beş dakika sonra tekrar yalnız kalacağımı bile bile.
büyüyünce sanki bedenimi değil,
duygularımı incitmeye başlamıştım. iğrenç bir alışkanlıktı.
işte yine ben..
insanların duygularını kullanan bir duygu taciri.