Aynı şarkıyı 100 kere dinleme manyaklığı olan,sabah suyu yüzüne çarparken suyun bileklerden dirseklerine akmasına uyuz olan, buzdolabını açıp boş boş baktıktan sonra kapayan, kulağında kulaklık ile gezerken klip tadında yürüyen, ellerini bi türlü ısıtamayan, masaya oturduğu zaman ilk olarak ayaklarını koyacak yer arayan, iki eli birden doluyken elektrik düğmesini burnuyla açıp kapayan, eşşek kadar kızların 3 yaşındaki kızlar gibi konuşmalarına sinir olan, yolda giderken kaldırımdaki karo taşların çizgilerine basmamaya özen gösteren, gülünmemesi gereken yerde gelen gülme krizinin verdiği haz ve acıyı birçok kez yaşamış olan biriyim işte..