yalnızlık...Insanin en korktugu seydir dimi.Ne kadar zordur yalniz kalmak . insan agladiginda aglamak istediginde bir omuz arar hep bagira bagira aglayabilecegi tumuyle rahatlayabilecegi bir omuz...iyi bir arkadas canin sikildiginda ilk aramak istedigin kisi olur hep hayatta. seninle olmak sana yardim etmek icin kendini feda eder dostuyla beraber yipranir dostuyla beraber toplanir.guvenmek sanildigi kadar zor degil aslinda.Hayati hep kotuluyoruz.Abartiyoruz aslinda.Insanlardan korkuyoruz.guvenmekten korkuyoruz.Hayat bizden cok sey aliyo evet .aldigi gibi de veriyo ama Aci cekmeden anlasilmiyo hic bise .Cok insan huzursuzluktur her zaman.O topluluk bitirir insani .yalnizlik insan a yardim eder aslinda .dusundurur ,aglatir ,aci cektirip insani kendine getirir . Dusunmek duslemek kadar guzel . Cektigimiz acilar karsisinda yenilmesek uzulmesek keske hep gulebilsek...Belki de bizim icin dogru olan bu boyle oldugu icin yasiyoruz bunca seyi. Gercek dost lar la aşıaz...
