Χάθηκε η μαγεία...χάθηκαν τα παραμύθια και ο κόσμος σκοτείνιασε...
Έχασε την λάμψη του...
Που είναι τα όνειρα που κάναμε παιδιά;
 Που είναι η ελπίδα που μας κρατούσε συντροφιά;
Μεγαλώσαμε και η φλόγα έσβησε...
Έσβησε μαζί με το φως της παιδικής ψυχής μας...
Τρομάζω...τρομάζω με το τώρα...Ένα τώρα που μας μαθαίνει τον συμβιβασμό...
Για πόσο ακόμα συμβιβασμό;...
Που πήγαν τα έντονα συναισθήματα; Που πήγε ο έρωτας και η αγάπη; 
Που πήγαν τα όνειρα;...
Και όμως μια ιστορία χρειάζεται...μια ιστορία να αρχίσεις να ελπίζεις...
Όπως τότε με τα παραμύθια που έκαναν τις καρδούλες μας να φτερουγίζουν...
Γιατί η ζωή μάτια μου ένα παραμύθι είναι και ας μην το βλέπεις.
Αρκεί να ξέρεις να διαβάζεις με τα μάτια της καρδιάς...